Mistycy i cudotwórcy Tybetu (Mystiques et magiciens du Tibet, 1929), książka francuskiej śpiewaczki operowej, poetki, kompozytorki, podróżniczki Alexandry David-Néel  przetłumaczona na język polski przez Mieczysława Jarosławskiego. Przekład ukazał się w Polsce 1938 r. w 15 tomie Biblioteki Podróżniczej wydawanej przez warszawską oficynę Trzaski, Everta i Michalskiego. Autorka opowiada o swoim czternastoletnim pobycie w Tybecie, dokąd udała się zainspirowana naukami teozofii (najpierw spotkaniem z legendarną założycielką Towarzystwa Teozoficznego Heleną Bławatską, a później życiem w Indiach, studiami nad sanskrytem i jogą). Książka ta cieszyła się dużą popularnością na Zachodzie od momentu jej wydania w 1929 r. i to nie tylko w środowisku teozofów czy szerzej - ezoteryków. Wiele emocji budziła ta dobrze napisana relacja z podróży, którą odbyła odważna i światła kobieta Zachodu. David-Néel opisała swoją drogę przez Himalaje do Lhassy, dokąd udała się, by rzetelnie badać tamtejszą kulturę i religię, a nawet brać udział w ukrytych przed wzrokiem profanów praktykach magicznych i rytuałach buddyzmu tybetańskiego. Dziś książka ta należy do klasyki literatury podróżniczej i ezoterycznej.

Monika Rzeczycka

Literatura: David-Néel A., 1938, Mistycy i cudotwórcy Tybetu, przeł. M. Jarosławski, Warszawa

Słowa kluczowe: Alexsandra David-Néel, Mieczysław Jarosławski, Tybet, Himalaje, buddyzm tybetański, teozofia