Mesmer Franciszek Fryderyk dr. (1734–1815), lekarz, twórca teorji t. zw. „magnetyzmu zwierzęcego”. Już w swej pracy doktorskiej „De influxu planetarum in corpus humanum” wystąpił z twierdze­niem o istnieniu we wszechświecie nieważkiego płynu, fluidu-eteru, który przenika wszystko i wywiera wpływ na organizm człowieka, w szczególności na jego system nerwowy. Badając działanie ma­gnesu na organizm ludzki, zauważył, że można również wywołać różne zmiany bez użycia magnesu, przez same pociągnięcia rękami wdłuż ciała. Siłę, wywołującą te zmiany, nazwał magnetyzmem zwierzęcym (animalnym) i stosował ją w leczeniu chorób, nierzadko z zadziwiającym wynikiem. Magnetyzm zwierzęcy, nazwany także mesmeryzmem, wywołał zacięte i namiętne spory w świecie lekar­skim. Mesmer napisał dzieło o magnetyzmie p. t. „Über den natürlichen und den tierischen Magnetismus, den inneren Sinn und den Somnambulismus”. (Patrz: Bakiet).

Źródło: Gleic Alojzy Krzysztof, 1936, Glossarjusz okultyzmu z przedmową Józefa Świtkowskiego, Kraków, Bibljoteka „Lotosu” nr 3, s. 56.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.  

Słowa kluczowe: Glossarjusz okultyzmu, Gleic