Medjumizm, obejmuje ogół zjawisk występujących w obecności osób szczególnie uzdolnionych i posiadających właściwości nadnormalne (p. medjum). M. stara się zbadać te właściwości; notuje, zbiera i klasyfikuje zjawiska, zmierza do poznania samych objawów w tej postaci i na tem tle, w jakiej one się przejawiają nie przesądzając ich charakteru. Zjawiska medjumiczne znane były już w najdawniejszej starożytności, obserwowano je we wszystkich czasach i we wszystkich krajach. M. ma niezależnie od istnienia bardzo licznych świadectw wiarogodnych, bogatą literaturę. U nas w Polsce, niezmiernie cenne badania nad medjumizmem poczynił prof. Dr. J. Ochorowicz nazwany słusznie „ojcem medjumizmu polskiego”; jego to poniekąd zasługą, że słowo m. nie budzi już tej odrazy jak niegdyś, kiedy zjawiska medjumiczne uważano za przesądy, złudzenia lub oszustwa. Medjumizm jako gałąź wiedzy, jest działem metapsychiki (p.). Fizykalne zjawiska medjumizmu przedstawiają wartość przedewszystkiem dla nauki; dzięki m. bowiem nauka eksperymentalna przekonawszy się o rzeczywistości całego szeregu faktów, dochodzi do stwierdzenia, że człowiek ma oprócz widzialnego ciała fizycznego jeszcze jakieś ciało niewidzialne – fluidyczne. Ciało to jest zresztą okultystom od bardzo dawna znane, przez nich określane jako ciało eteryczne (p). i przez wszystkich jasnowidzów zgodnie opisywane. M. dzieli się na: medjumizm materjalizacyjny (p.), i medjumizm inkarnacyjny.

Źródło: Słowniczek wiedzy duchowej, oprac. A. Espero, [w:] „Hejnał. Miesięcznik poświęcony wiedzy duchowej” 1936, R. 8, Z. 5, s. 220.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.

Słowa kluczowe: „Hejnał”, A. Espero, Słowniczek wiedzy duchowej, mediumizm, spirytyzm, medium, J. Ochorowicz