Magnetyzm leczniczy, to według L. Denisa siła psychiczna, wytwarzana przez ciało fluidyczne (eteryczne). Allan Kardec w Księdze Duchów mówi, że t. zw. fluid magnetyczny, to fluid życiowy, elektryczność żywotna, które są odmianami fluidu uniwersalnego. M. l. to siła żywotna, którą dobrze rozwinięte i zdrowe ciało eteryczne wydziela. Siła ta, znana wszystkim ludom starożytnym, jak Sumeryjczykom (4000 lat przed Chr.), Chaldejczykom, Indom, egipskim, greckim i rzymskim kapłanom, również stosowana była w XVIII wieku przez Mesmera (p.) i nazwana przez niego „magnetyzmem zwierzęcym (animalnym)”. Uczny i badacz baron von Reichenbach (p.) „odkrył” ją ponownie W 1844 r. w postaci jaśniejących promieni, tryskających z rąk osób sensytywnych i nazwał „odem”. M. l. nie ma nic wspólnego z hypnozą, co dostatecznie wykazały doświadczenia, przeprowadzone przez de Rochasa. (Por.: K. Chodkiewicz „Magnetyzm leczniczy”, Hejnał 1933 r.)

Źródło: Słowniczek wiedzy duchowej, oprac. A. Espero, [w:] „Hejnał. Miesięcznik poświęcony wiedzy duchowej” 1935, R. 7, Z. 3, s. 92.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.

Słowa kluczowe: „Hejnał”, A. Espero, Słowniczek wiedzy duchowej