Magnetyzm leczniczy według Władimira Elizarowicza Azarowa, broszura wydana w języku rosyjskim w Warszawie w 1912 r. w drukarni Piotra Laskauera.

Władimir Azarow uważa, że każdy człowiek i każda żywa istota posiada wewnętrzną energię, którą on nazywa magnetyzmem. Jest to magnetyzm osobisty, mogący służyć celom uzdrawiania innych ludzi (bądź zwierząt) lub samouzdrawiania. Azarow nazywa tę energię magnetyzmem leczniczym. W swoich rozważaniach na temat tego uzdrawiającego magnetyzmu autor odwołuje się do konkretnych badań naukowych, które były przeprowadzane od XVIII w. Jak podkreśla Azarow, większość uczonych zgadza się co tego, że magnetyzm ten stanowi cienką fluidalną powłokę, będącą jednocześnie siłą, która posiada zdolność przenikania z jednego organizmu do drugiego głównie poprzez dotyk. Magnetyzm ten jest niewidoczny, ale może być odczuwalny jako ciepło, które podobnie jak prąd elektryczny przejawia się w postaci lekkich impulsów. Ponadto fenomen ten nie jest mierzalny ani chemicznie, ani medycznie, gdyż jego funkcjonowanie można rozpoznać jedynie po rezultatach jego oddziaływania. Magnetyzm wypełnia cały żywy organizm i okala go, tworząc warstwę o grubości około 10–12 cm. Wobec tego można stwierdzić, że siła ta jest esencją życiową żywych organizmów. Azarow twierdzi, że powodem chorób jest niedostateczna ilość tej energii w organizmie, bądź też nieprawidłowe zarządzanie nią. Autor podkreśla, że magnetyzm jest ścisłe powiązany z przepływem krwi w organizmie. Wszelkiego rodzaju choroby związane z układem krwionośnym (niskie ciśnienie, nadciśnienie itd.) świadczą o nieprawidłowym funkcjonowaniu siły życiowej organizmu. W związku z tym Azarow sugeruje, że magnetyzm, a co się z tym wiąże i zdrowie, człowiek może zregenerować za pomocą własnej siły woli, tj. siły „dobrej woli”. Zgodnie z ustaleniami Azarowa, żywe organizmy są niczym baterie elektryczne. Przy czym prawa strona człowieka posiada energię dodatnią, a lewa – ujemną. W praktyce uzdrowicielskiej oznacza to, że prawa ręką przekazuje się energię uzdrawiającą, a lewą ręką wyprowadza się energię ujemną, związana z chorobą. Azarow podaje przykłady uzdrawiania dokonywane przez świętych, którzy leczyli chorych poprzez nakładanie rąk i modlitwę (a niektórzy dmuchali w czoło chorego). Tego typu leczenie stosowane było przez kapłanów w starożytności i należało do arkanów wiedzy tajemnej. Zapomniane przez wieki odrodziło się dopiero w 1778 r. dzięki działalności niemieckiego lekarza Franza Antona Mesmera i znane jest dzisiaj pod nazwą mesmeryzmu. Tym niemniej Azarow zaznacza, że Mesmer łączył w swojej metodzie leczenia magnetyzm z hipnozą, a są to dwie oddzielne dziedziny i łączyć ich ze sobą nie wolno. Magnetyzm jest bowiem siłą życiową, przekazywaną od jednego organizmu do drugiego w celu uzdrawiania. Natomiast hipnoza wpływa na mózg pacjenta i usypiając jego świadomość, odwraca uwagę pacjenta od jego choroby. Celem i zadaniem publikacji Azarowa jest poinstruowanie zainteresowanych, jak rozwijać w sobie siłę woli, by móc pomóc sobie samemu oraz pomagać innym. Azarow jako chrześcijanin, porównuje ten potencjalny dar uzdrawiania i samouzdrawiania do talentów, o których nauczał Chrystus. Dlatego też każdy człowiek jest wręcz zobowiązany do tego, by ten talent rozwijać. Okultysta tłumaczy, iż siła magnetyzmu w człowieku rośnie i rozwija się, gdy ten jest gotowy pomagać bliźniemu. W procesie uzdrawiania chory przyjmuje tę energię poprzez swój system nerwowy i w ten sposób odbudowuje równowagę w swoim organizmie. Jak podkreśla Azarow, miłość jest najbardziej jaskrawym i wyrazistym przejawem siły magnetyzmu. Miłość ma moc uzdrawiającą zarówno chorego, jak i leczącego. Natomiast nienawiść działa niszcząco na człowieka. Nawet sama rozmowa uzdrawiającego z chorym jest procesem leczniczym. Azarow zapewnia swoich czytelników, że najlepszym sposobem, aby zapewnić sobie szczęście jest dawanie szczęścia innym. Egoista nie jest w stanie uleczyć nikogo, ponieważ nie ma w sobie potrzebnej do tego energii. Podstawowym warunkiem, aby móc uzdrawiać innych, jest przestrzeganie zasad moralnych i czystości we wszystkich dziedzinach życia. Należy wyzbyć się egoizmu i myślenia o własnych korzyściach. Ponadto nieodzownym warunkiem uzdrawiania innych ludzi jest wypracowanie w sobie pewności siebie i niezachwianej wiary we własne siły. Do innych praktycznych rad udzielanych przez Azarowa swoim czytelnikom, którzy chcieliby rozwijać w sobie siłę magnetyzmu, należą: unikanie nieumiarkowania i skrajności we wszystkich dziedzinach życia, nie palić, nie pić alkoholu, unikać stosunków seksualnych, z diety wykluczyć produkty pobudzające organizm (cebula, pieprz, czosnek, musztarda). Zasadniczo Azarow poleca przejście na wegetarianizm. Jednak najważniejsza według Azarowa jest religijność i głęboka wiara w Boga, niezależnie od wyznania. Azarow podkreśla, że wszelkie zmiany w stylu życia powinny być wprowadzane stopniowo i powoli, ale z żelazną konsekwencją. Najważniejsze w tym procesie są myśl i słowo, gdyż to właśnie myśl przejawia się w czynach. W związku z tym, im częściej i z coraz większym skupieniem człowiek powtarzać będzie jedną i tą samą myśl, tym większy pozostanie po niej ślad w jego umyśle i prędzej czy później przejawi się owa myśl w czynach. Azarow zaznacza, że podczas ćwiczeń z zakresu wzmacniania w sobie siły magnetyzmu, należy stale pracować nad swoją podświadomością. W ćwiczeniach praktycznych wyraża się to poprzez przeprowadzania ich w stanie głębokiej relaksacji. Najdogodniejszymi porami dla ćwiczeń są poranek (około godz. 6.00, zaraz po przebudzeniu), wieczór (przed zaśnięciem) oraz poobiednia sjesta. Innym istotnym warunkiem przeprowadzenia polecanych przez Azarowa ćwiczeń jest prawidłowe oddychanie. Ćwiczenia te posiadają stałą strukturę: każda z fraz, która ma się stać treścią podświadomości i przedmiotem pracy powinna być wypowiadana stopniowo i powtarzana – wpierw w myślach (jeden raz), następnie szeptem (sześć razy), półgłosem (cztery razy) i na koniec powinna być wypowiedziana głośno i powtórzona dwa razy. Frazy te powinny być wypowiadane powoli i w skupieniu, natomiast w swojej konstrukcji powinny być jak najprostsze. W ten sposób można korygować swoje zdrowie, pozbyć się nałogów, zmienić swoje przyzwyczajenia. Azarow, tłumacząc zasady działania ćwiczeń wzmacniających wewnętrzny magnetyzm, podaje jako przykład świętych, którzy w tej dziedzinie osiągali najlepsze rezultaty, ponieważ byli w stanie także leczyć innych. Autor wyjaśnia, że uzyskiwali oni takie rezultaty dlatego, że nie zwracali się swoją myślą i wolą do swojej podświadomości, ale do Boga. Przy czym należy pamiętać, że Bóg jest Duchem uniwersalnym, a w człowieku jest jego część, czyli, jak wywodzi Azarow, człowiek jest częścią Bóstwa, jest „świątynią Boga”. Jeżeli ktoś był zainteresowany rozwojem w sobie podobnej siły w celu uzdrawiania innych, Azarow zalecał takiemu czytelnikowi również konkretne ćwiczenia. Tym razem był to już kompleksowy program pracy nad sobą, włączający konkretny rozkład dnia. Po przebudzeniu należało wykonać ćwiczenia oddechowe, wypić pół szklanki wody, wykonać ćwiczenia gimnastyczne, w odpowiedni sposób umyć się i wymasować skórę całego ciała, zachować odpowiednią dietę itd. Do najważniejszych ćwiczeń należały jednak ćwiczenia oddechowe, które zaplanowane były na trzy tygodnie, aby w czwartym tygodniu można było przejść do pełnego oddychania w stylu joginów. Dopiero po zrealizowaniu tego programu, adept był gotowy do przyjmowania pacjentów, na początku po 2–3 dziennie. Natomiast po dziesięciu tygodniach regularnych ćwiczeń można było już przyjmować pacjentów bez ograniczeń. Azarow radzi uczyć pacjentów tych ćwiczeń oddechowych, gdyż są one najlepszym sposobem zapobiegania chorobom. Jak przekonuje Azarow, ćwiczenia te pomagają osiągnąć stan nazywany przez Hindusów „ruchem ducha” odczuwalny w całym ciele, a rozchodzący się po nim poprzez system nerwowy i krwionośny. Tylko wtedy duch może zwyciężyć ciało i przejąć nad nim kontrolę. Okultysta Azarow największy jednak nacisk kładzie na religijność i głęboką wiarę w Boga, bez względu na wyznanie. Chociaż z drugiej strony, jako chrześcijanin, Azarow twierdzi, że najlepiej działa religia chrześcijańska, ponieważ Jezus Chrystus jako Bogoczłowiek nauczał i pokazywał ludziom najprostsze i zarazem najłatwiejsze sposoby rozwinięcia w sobie siły magnetyzmu. Konkludując, aby rozwijać w sobie magnetyzm, należy być wierzącym, religijnym, tj. obchodzić święta religijne, pościć, odwiedzać świątynie i inne miejsca święte, obywać pielgrzymki do nich. Należy ponadto kochać wszystkich ludzi „jak siebie samego” bez względu na wyznanie, narodowość oraz kochać wszystkie żywe istoty, ponieważ w każdym stworzeniu jest iskra boża. Lecząc siłą magnetyczną, nie powinno się za to pobierać pieniędzy, nie wolno uważać się za lekarza i zaręczać za wynik leczenia. Leczenie magnetyzmem powinno uzupełniać leczenie medyczne, a nie je zastępować. Co więcej, według Azarowa, lekarze-medycy są bardziej predystynowani do osiągnięcia lepszych wyników w leczeniu magnetyzmem niż ludzie innych profesji. Najlepsze rezultaty w leczeniu magnetyzmem osiąga się wtedy, gdy kobiety leczą mężczyzn i odwrotnie, ponieważ dochodzi wtedy do uzupełniania się przeciwstawnych pól magnetycznych. Bardzo dobre rezultaty w leczeniu magnetyzmem można osiągnąć w uzdrawianiu zwierząt czy roślin (by były dorodniejsze, większe, miały więcej owoców). Magnetyzm można wykorzystywać także do energetyzowania płynów, produktów żywnościowych czy przedmiotów, by mogły one pozytywnie oddziaływać na pacjenta przy uzdrawianiu zaocznym. Podsumowując swoje rozważania na temat magnetyzmu, Azarow stwierdził, że kluczowym warunkiem, aby rozwijać i wykorzystywać z sukcesem magnetyzm w samoleczeniu i uzdrawianiu innych, jest posiadanie w sobie dużych zasobów wiary, nadziei, miłości, silnej woli i silnej myśli.

Anna Chudzińska-Parkosadze

Literatura: Азаров В. Е., 1912, Путь к счастью и успехам в жизни. Уроки самовоспитания и самоусовершенствования. Часть 3.  Целебный магнетизм, seria: „Оккультная Библиотека”, nr 3, Warszawa.

Słowa kluczowe: Azarow, magnetyzm, uzdrawianie, religijność