Boehme Jakób (1575–1624), jeden z najgłośniejszych mistyków i teozo­fów niemieckich, urodzony w Łużycach Górnych, szewc i samouk, który, nauczywszy się czytać, nie znał podobno innej książki prócz Pisma św., wiódł życie nader bogobojne, pełne prostoty i prawdy. Nawiedzany kilkakrotnie w życiu jakimś nadprzyrodzonym nakazem pisania, utworzył szereg dzieł, składający się na całkowity systemat mistyczno-religijny o podkładzie racjonalistyczno-protestanckim. Krytyka później dopiero zwróciła uwagę na te prace, zaś filozofowie niemieccy Jacobi i Hegel położyli go nawet na czele nowożytnej filo­zofji niemieckiej. Głównemi jego dziełami są: „Aurora czyli jutrzen­ka wschodząca”, „O sześciu punktach teozoficznych”. Szereg głębo­kich i przepięknych myśli Jakóba Boehme przełożył nasz genjusz narodowy Adam Mickiewicz.

Źródło: Gleic Alojzy Krzysztof, 1936, Glossarjusz okultyzmu z przedmową Józefa Świtkowskiego, Kraków, Bibljoteka „Lotosu” nr 3, s. 14.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.  

Słowa kluczowe: Glossarjusz okultyzmu, Gleic