Stanisław Schayer, (1899–1941), polski indolog, orientalista i religioznawca; zajmował się także zagadnieniem manicheizmu. Początkowo interesował się religijnością Indii okresu braminizmu i upaniszad, a następnie skupił się na badaniu buddyzmu, w tym buddyzmu tybetańskiego. W 1932 r. doprowadził do utworzenia Instytutu Orientalistycznego na Uniwersytecie Warszawskim. Wydaną z jego inicjatywy pracę zbiorową Religie Wschodu (Jabłoński 1938) można uznać za podręcznik historii religii Azji z uwzględnieniem ponadto religii Egiptu oraz religii wschodnich w świecie starożytnym. W rozdziale o religiach irańskich napisanym przez Schayera (zob. „Religie irańskie”. Wątek manichejski) znajduje się opis manicheizmu przedstawiony z uwzględnieniem odkrycia tekstów koptyjskich w Medinet Madi („Ze świeżo odkrytych papyrusów manichejskich”).

Mariusz Dobkowski

Literatura: Hoffmann H., 2004, Dzieje polskich badań religioznawczych 1873–1939, Kraków, s. 193–195; Jabłoński W. i in., 1938, Religie Wschodu, Warszawa; Konarski S., 1994, Schayer Stanisław (1899–1941), [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 35, Warszawa–Kraków, s. 411–413; Kunst A., 1957, Stanisław Schayer (8.V.1899–1.XII.1941), „Rocznik Orientalistyczny”, t. 21, s. 11–27; Mejor M., 2015, Stanisław Schayer i początki orientalistyki na Uniwersytecie Warszawskim (1932–1939). W osiemdziesięciolecie powstania Instytutu Orientalistycznego (1932–2012), [w:] Orientalistyka. Rozważania o nauce, red. S. Surdykowska, Warszawa, s. 30–45; Schayer S., 1988, O filozofowaniu Hindusów. Artykuły wybrane, red. M. Mejor, Warszawa.

Słowa kluczowe: manicheizm, Stanisław Schayer, odkrycie w Medinet Madi