Wacław Liwski przełożył na język polski z rosyjskiego i wydał własnym sumptem w 1936 r. czwarty tom cyklu Agni Jogi (Agni Joga, Warszawa 1936). Na okładce umieścił niezgodny z prawdą napis: „Tłumaczenie z angielskiego“, który okazał się jedną z dwóch przyczyn wybuchu międzynarodowej afery ezoterycznej Agni Jogi. Drugą przyczyną była niepochlebna recenzja przekładu, opublikowana w czasopiśmie okultystycznym „Lotos”.

Na przełomie roku 1936 i 1937 Wacław Liwski prowadził korespondencję z Jeleną Roerich, która – według swoich własnych słów – spisała słowa ksiąg Agni Jogi, podyktowane jej przez jej przewodnika duchowego, mistrza Morię. Twórczyni Żywej Etyki była zbulwersowana manipulacją na okładce pracy i uznała w swoim liście za bezpodstawne wyjaśnienia Wacława Liwskiego (na podstawie listu Jeleny Roerich można domniemywać, że tłumacz twierdził, iż niezgodny z prawdą napis na okładce miał „zachęcić czytelników spragnionych egzotyki”, a oficjalny przekład autorstwa najbliższej współpracowniczki małżeństwa Roerichów Frances Grant reprezentował sobą „niską jakość”). Po kolejnych przeprosinach ze strony Wacława Liwskiego i gorących prośbach o zgodę na dokonanie kolejnych przekładów, Wacław Liwski otrzymał zgodę wyłącznie na tłumaczenie Wspólnoty (Jelena Roerich obawiała się, że aluzje związane ze szczególną misją Rosji, obecne w takich księgach jak Hierarchia czy Zew, zostaną w Polsce bardzo źle przyjęte). Na tym zakończyła się korespondencja. Z listu Jeleny Roerich do Antoniego Januszkiewicza z 10 maja 1937 r. dowiadujemy się, że zwolennicy Agni Jogi działający w Polsce krytykowali Wacława Liwskiego nie tylko za zły przekład dzieła, ale i negatywną recenzję w „Lotosie”, które zaprzepaściły szanse na pozytywny odbiór nauk Żywej Etyki w polskich kręgach ezoterycznych.