Planetarne pieczęcie, nazwa pierwszych siedmiu „kwadratów magicz­nich”, podzielonych na pola wzorem szachownicy, w które wpisuje się liczby naturalne albo cyfry dowolnej progresji arytmetycznej w ten sposób, że sumy cyfr poziomych, pionowych i poprzecznych są sobie równe. Liczba pół po jednej stronie kwadratu zowie się jego cyfrą boczną albo pierwiastkiem kwadratu. Według cyfr bocz­nych rozróżniamy kwadraty magiczne o równych i nierównych sumach bocznych. – Kwadraty magiczne, używane jako talizmany, znane były już w odległej starożytności. Pierwsze siedem kwadra­tów o cyfrach bocznych 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 obsadzonych liczbami pierwszemi naturalnemi 9, 16, 25, 36, 49, 64, 81 noszą nazwę pieczęci plane­tarnych (Sigilla: Saturni, Jovis, Martis, Solis, Mercurii, Lunae). Czę­sto zamiast cyfr wpisywano znaki alfabetu hebrajskiego, oznaczające poszczególne liczby, z czego powstały później teurgiczne imiona inteligencyj, przypisywanych poszczególnym planetom.

Źródło: Gleic Alojzy Krzysztof, 1936, Glossarjusz okultyzmu z przedmową Józefa Świtkowskiego, Kraków, Bibljoteka „Lotosu” nr 3, s. 67.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.  

Słowa kluczowe: Glossarjusz okultyzmu, Gleic