Miciński Tadeusz (1873–1918), wybitny pisarz i poeta, a przedewszyst­kiem mistyk o swoistem zabarwieniu religijnem. Poglądy swoje wy­raził najdobitniej w dziełach „Nietota" i „Ksiądz Faust”, określając w nich, mistykę jako życie pogłębione i twórcze. Zagadnienie odwiecznego dualizmu zjawisk ducha ludzkiego, ujęte w mity Lucyfera i Chrystusa, w których Lucyfer przedstawia materję, a Chrystus uświęcenie duchem tej materji – określa Miciński w ten sposób, że Lucyfer „wywołał wiedzę jaźni i gasił ją w czeluściach żądzy, egoiz­mu, zwątpienia, zgonu i nicości; Chrystus w tem piekle mroków, użyźnionem magnetyzmem wysiłków, męki i tęsknoty, rzucał błę­kitny promień Królestwa Jasnowidzeń dla świętych obcowania”.

Źródło: Gleic Alojzy Krzysztof, 1936, Glossarjusz okultyzmu z przedmową Józefa Świtkowskiego, Kraków, Bibljoteka „Lotosu” nr 3, s. 57.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.  

Słowa kluczowe: Glossarjusz okultyzmu, Gleic