Letarg (gr.), stan głębokiego snu, w czasie którego funkcje ciała prawie całkowicie ustają. Sąsiedni stopień katalepsji. W czasie letargu gałki oczne są skręcone ku górze, tak, że przy uchyleniu powiek widać tylko białka, członki wzniesione opadają bezwładnie, nieczułość zu­pełna tak skóry jak i błon śluzowych; apercepcja wrażeń zewnętrz­nych istnieje przy braku możności jakiejkolwiek reakcji.

Źródło: Gleic Alojzy Krzysztof, 1936, Glossarjusz okultyzmu z przedmową Józefa Świtkowskiego, Kraków, Bibljoteka „Lotosu” nr 3, s. 49.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.  

Słowa kluczowe: Glossarjusz okultyzmu, Gleic