Eter (gr.), u starożytnych substancja świetlana, pochodzenia boskiego, która przenika wszechświat i jest niejako szatą najwyższego z bogów.

Źródło: Gleic Alojzy Krzysztof, 1936, Glossarjusz okultyzmu z przedmową Józefa Świtkowskiego, Kraków, Bibljoteka „Lotosu” nr 3, s. 24.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.  

Słowa kluczowe: Glossarjusz okultyzmu, Gleic