Medjum (z łac. środek, pośrednik), oznacza: 1. w hypnotyzmie (p.) osobę zahypnotyzowaną względnie podatną na wpływy ze strony hypnotyzera i wpadającą łatwo w sen hypnotyczny; 2. w medjumizmie (p.) — osobę obdarzoną właściwościami wywoływania zjawisk nadnormalnych z fizycznych i duchowych dziedzin bytu; 3. w spirytyzmie (p.) osobę obdarzoną specjalnemi właściwościami, dzięki której manifestują się siły niewidzialne i która służy za pośrednika w obcowaniu z duchami zmarłych. Medjum jest przeważnie wrażliwe i sensytywne. Kierunek zdolności jest różnorodny; m. może być: jasnowidzące, jasnosłyszące, piszące, mówiące, poliglotyczne, śpiewające, lewitacyjne, materjalizacyjne, udawadniające (p. Test medjum) i t. d. zależnie od charakteru przejawów. Medja, chociaż w dobie obecnej nieraz niedoceniane i wyszydzane, to jednak wskazują nam na to, że poza naszemi zmysłami cielesnemi istnieją w nas wyższe zmysły duchowe. Prawie wszyscy założyciele i reformatorzy religji, prorocy, jasnowidzący, apostołowie prawdy i miłości byli silnemi medjami, to znaczy stale obcowali z istotami niewidzialnemi, odbierając od nich natchnienia. W czasach starożytnych osobniki takie wybierano już w dzieciństwie, otaczano pięknem przyrody, sztuki i wychowywano zdała od złych wpływów otoczenia (pytje-sybile greckie) lub w świątyniach (westalki rzymskie). Obecnie istnieją już w Europie i Ameryce szkoły medjów, przed niedawnym czasem założone. Medja, pozbawione próżności, pychy i chęci zysku, nie używające na złe swych zdolności, rozumiejące potrzebę życia etycznego i przykładnego, są pośrednikami i posłannikami myśli wyższej.

Źródło: Słowniczek wiedzy duchowej, oprac. A. Espero, [w:] „Hejnał. Miesięcznik poświęcony wiedzy duchowej” 1936, R. 8, Z. 4, s. 175.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.

Słowa kluczowe: „Hejnał”, A. Espero, Słowniczek wiedzy duchowej