Mag, mędrzec, wtajemniczony, kapłan; określenie osoby zajmującej się wywoływaniem niezwykłych zjawisk, zdających się przekraczać zakres działania normalnych praw natury, a niedających się wytłumaczyć znanemi siłami przyrody lub też wykonać w granicach zwykłych zdolności. Słowo m. pochodzi ze żródłosłowu sanskryckiego „mah” i znaczy dosłownie: moc, wielkość, wzniosłość. U Medów i Persów kapłan religji Zoroastra; wykonywał religijne obrzędy, przepowiadał przyszłość ze snów i ruchów gwiazd. Magowie badali ruchy gwiazd i odkryli ich nieomylny wpływ na ludzkość według wzajemnego ich rozmieszczenia na niebie. Magowie Chaldei, przepojeni tradycją Zoroastra, uchodzili za reprezentantów prastarej mądrości. W ewangelji św. Mateusza rozdziale II jest mowa o magach („mędrcy ze Wschodu”), którzy przyszli do Betleem oddać hołd Zbawicielowi.

Źródło: Słowniczek wiedzy duchowej, oprac. A. Espero, [w:] „Hejnał. Miesięcznik poświęcony wiedzy duchowej” 1936, R. 8, Z. 3, s. 115.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.

Słowa kluczowe: „Hejnał”, A. Espero, Słowniczek wiedzy duchowej, magia