Media piszące, można podzielić zależnie od kierunku zdolności na trzy kategorje: 1. m. piszące automatycznie piszą pod wpływem duchów bezwiednie, t. zn. podczas pisania nie mają świadomości tego, co piszą. Mózg m. nie podlega wpływowi ducha wzgl. inteligencji obcej, lecz tylko ręka, która pisze jakgdyby sama przez się; myśl i wola m. piszącego czysto automatycznie (bezwiednie), pozostaje niezależną od ruchów ręki. Pismo czysto automatyczne (mechaniczne) jest zdaniem zwolenników spirytyzmu najpewniejszym i najszybszym sposobem do otrzymywania dowodów tożsamości, jak również nieznanych medium dat i faktów; 2. m. piszące półmechanicznie mają świadomość tego, co piszą. Mózg i ręka równocześnie podlegają wpływowi działacza niewidzialnego; myśli i słowa napływają im w miarę, jak pojawiają się na papierze; 3. m. piszące – intuicyjne (natchnione) podczas pisania zgóry znają myśli, jakie mają pisać; tylko mózg ulega wpływowi. Myśl działacza niewidzialnego rozbudza w mózgu medium właściwe mu obrazy myślowe, a m. obleka myśli ducha w słowa. Ta zdolność jest mniej pewną, a częstokroć zwodniczą, ponieważ myśli m. mieszają się nieraz z myślami ducha wzgl. inteligencji obcej. (P. Pismo medialne).

Źródło: Słowniczek wiedzy duchowej, oprac. A. Espero, [w:] „Hejnał. Miesięcznik poświęcony wiedzy duchowej” 1936, R. 8, Z. 9, s. 414.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.

Słowa kluczowe: „Hejnał”, A. Espero, Słowniczek wiedzy duchowej