Mancja (gr.), umiejętność przepowiadania przyszłości zapomocą jasnowidztwa lub operacyj magicznych; wróżenie z różnych znaków. Polega na jasnowidzeniu obrazów astralnych danej osoby kuli szklannej lub krysztale (Krystalomancja), lustrze magicznem (Katoptromancja), na powierzchni wody (Hydromancja). Środki pomocnicze jak kryształ, kula szklanna, karty (Kartomancja), lustro, ręka (Chiromancja = mówienie z ręki) i t. p. służą niekiedy tylko do skupienia uwagi i koncentracji na nich obrazów astralnych. W starożytności wróżono z zjawisk atmosferycznych; jak błyskawice, wiatr, deszcz (Aeromancja), z ziemi (Geomancja), poruszeń ciał niebieskich (Astromancja), z topionego wosku (Kieromancja), ognia i dymu spalonych na ofiarę zwierząt (Piromancja), lotu ptactwa (Ornitomancja), jaj (Oomancja) i t. d. Mancja znana była już w starożytnej Chaldei, a początki jej sięgają zamierzchłych czasów.

Źródło: Słowniczek wiedzy duchowej, oprac. A. Espero, [w:] „Hejnał. Miesięcznik poświęcony wiedzy duchowej” 1935, R. 7, Z. 8, s. 254.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.

Słowa kluczowe: „Hejnał”, A. Espero, Słowniczek wiedzy duchowej, jasnowidzenie