Bławatska Helena Piotrówna, ur. w r. 1831 w Jekaterynosławiu jako hrabianka Hahn-Rottenstern, wyszła zamąż w 1848 r. za generała Bławatskiego, z którym rozeszła się po trzyletniem pożyciu małżeńskiem. Przez szereg lat podróżowała po Egipcie, Meksyku, Tybecie i Indjach, gdzie zetknęła się z mahatmami, którzy wtajemniczyli ją w pradawną wiedzę ezoteryczną. Po siedmioletnim pobycie w In­djach wyjechała do Ameryki, zakładając wespół z pułkownikiem Olcottem w r. 1873 t. zw. „Miracie Club” z siedzibą w New-Yorku. Prowadzone w klubie dyskusje i wykłady dały asumpt do założenia w r. 1875 „Towarzystwa Teozoficznego”. We dwa lata później wy­dała Bławatska dwutomowe dzieło p. t. „Isis unveiled” (dsłonięta Izyda), które z wydanem później gigantycznem dziełem p. t. „Dok­tryna Tajemna”, stanowią podwalinę wielu nowoczesnych doktryn okultystycznych. Oba te monumentalne dzieła dają obraz wielkości i genjalności ducha Bławatskiej. Całe swoje życie poświęciła Bławatska idei teozoficznej, obierając siedzibę głównej kwatery „Towa­rzystwa Teozoficznego” w Madras, a właściwie na jego przedmieściu Adyar w Indjach. Zmarła w roku 1891.

Źródło: Gleic Alojzy Krzysztof, 1936, Glossarjusz okultyzmu z przedmową Józefa Świtkowskiego, Kraków, Bibljoteka „Lotosu” nr 3, s. 13–14.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.  

Słowa kluczowe: Glossarjusz okultyzmu, Gleic