Jan Rundbaken, (1883–1941), poeta, krytyk, antropozof, należał do niezależnego Koła „Słowacki” w Warszawie. Kartę członkowską nr 17 otrzymał w 1924 r. W dokumentach Polskiego Towarzystwa Antropozoficznego przy jego nazwisku widnieje adres: Warszawa, Wilcza 21. Działalność krytyczno-literacką rozpoczął w 1905 r., publikując artykuły o J. Słowackim, S. Brzozowskim, A. Dygasińskim w czasopismach „Chimera”, „Droga” i in. W roku 1907 opublikował w „Chimerze” poemat Śladem Rosynanta (rys. Franciszek Siedlecki), który powstał pod wpływem Tadeusza Micińskiego. W 1911 r. został na krótko kierownikiem czasopisma „Sztuka” i w tym samym roku w tomie 1, zeszycie 1 opublikował tekst pt. Sztuka jako życie, w którym pisał: „Sztuka uczy ujmować ducha w dłonie, stąd razem stwarzać własną pewność i odpowiedzialność za nią”. Był autorem pierwszych tłumaczeń Rudolfa Steinera na język polski za zgodą samego autora: Przygotowanie do nadzmysłowego poznania świata i przeznaczeń człowieka (1912), Kronika Akasha: wtajemniczenie w odwieczną pamięć wszechświata (1915).

Diana Oboleńska

Literatura: książka adresowa Polskiego Towarzystwa Antropozoficznego, sygnatura A06.002.004 (Goetheanum Archiv, Rüttiweg 45. Dornach); listy członkowskie i dokumenty grup Polskiego Towarzystwa Antropozoficznego, sygnatura A06.002.016 oraz A02.008.001 (Goetheanum Archiv, Rüttiweg 45. Dornach); „Sztuka” 1911, t.1, z.1; Internetowy Polski Słownik Biograficzny NInA, https://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/jan-rundbaken.

Słowa kluczowe: polska antropozofia, Koło „Słowacki” w Warszawie, Śladem Rosynanta, Sztuka.