Lekanomancja (gr.), u Asyryjczyków sposób wróżenia, polegający na tem, że lekanomanta stawiał przed sobą czarę, napełnioną „proroczą” wodą. Zewnętrznie nie różniła się ona od zwykłej wody, lecz prak­tyki i zaklęcia, wykonywane nad naczyniem, obdarzały ją proroczą siłą, wychodzącą z łona ziemi i przejawiającą się w swoisty sposób. Kiedy zaczyna się ona udzielać wodzie, słychać nieokreślony szum, w którym narazie nie można odkryć sensu, gdy jednak rozejdzie się ona równomiernie po całym płynie, dają się słyszeć osobliwe dźwięki, na podstawie których lekanomanta przepowiada przyszłość.

Źródło: Gleic Alojzy Krzysztof, 1936, Glossarjusz okultyzmu z przedmową Józefa Świtkowskiego, Kraków, Bibljoteka „Lotosu” nr 3, s. 48.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.  

Słowa kluczowe: Glossarjusz okultyzmu, Gleic