Junctinus Franciscus, ur. 7 III 1523 we Florencji, um. 1580 w Lyonie; studjował matematykę, filozofję i teologję, wstąpił następnie do zako­nu Karmelitów, w którym piastował godność prowincjała i zasłynął jako wybitny kaznodzieja. W trzy lata po jego śmierci wyszło z dru­ku w Lyonie potężne jego trzytomowe dzieło, p. t. „Speculum astrologiae”, najobszerniejszy ze znanych podręczników astrologji. Pierw­szy tom tego dzieła obejmuje grecki tekst astrologji Ptolomeusza z równoległem tłumaczeniem łacińskiem, komentarzami i nauką o dy­rekcjach i t. zw. rewolucjach, z dodatkiem Centiloquium Ptolomeusza i Hermesa oraz sentencjami Almanzora i Ludwika de Regis, jak rów­nież z aforyzmami innych znanych wówczas astrologów. Pozatem pierwszy tom zawiera około 600 horoskopów urodzenia historycz­nych osobistości. Drugi tom przynosi komentarz Junctinusa do starej teorji planetarnej, tabele alfonsyńskie i kopernikańskie, tabele zaćmień Purbacha, komentarz o „Sferze" Sacrobosca, podróże Ameriga Vespucci, rozprawę o „Sferze”, pismo Junctinusa o reformie kalendarza (Synopsis de restitutione calendarii), katalog gwiazd stałych, rozpra­wę p. t. „De diebus decretoriis”, pisma o zaćmieniach słońca i księ­życa oraz o kometach, wkońcu „Calendarium Astrologicum et poeticum”. Z wielu innych jego prac astrologicznych na wzmiankę zasłu­gują „Tractatus judicandi resolutiones nativitatum” i „Discours sur ce que menace devoir advenir le comete apparie 1577”.

Źródło: Gleic Alojzy Krzysztof, 1936, Glossarjusz okultyzmu z przedmową Józefa Świtkowskiego, Kraków, Bibljoteka „Lotosu” nr 3, s. 41.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.  

Słowa kluczowe: Glossarjusz okultyzmu, Gleic