Jinarajadasa C., filozof, artysta i okultysta, wieloletni wiceprezes Wszechświatowego Towarzystwa Teozoficznego. Indus, urodzony na Cejlonie w 1878 r. Mając lat 16 wyjechał z C. W. Leadbeater’em do Europy, gdzie początkowo kształcił się pod jego kierunkiem, następ­nie w uniwersytecie w Cambridge. Po powrocie do Indyj poświęcił się całkowicie pracy teozoficznej i wkrótce stał się wybitnym współ­pracownikiem C. W. Leadbeater’a w jego badaniach przyrodniczych, prowadzonych przy pomocy jasnowidzenia. Badania te kontynuuje zresztą później samodzielnie. Obok Annie Besant jest najlepszym mówcą teozoficznym, wzbudzając w Indjach, Europie i Ameryce swemi odczytami ogólny zachwyt i entuzjazm. O religijnem znaczeniu piękna i wielkiej sztuki napisał szereg prac, jak: „Znaczenie sztuki w ewolucji duszy”, „Sztuka jako Idea i Wola”; pozatem wydał kilka dzieł naukowo-teozoficznych, np. „Podstawy Teozofji”, „Czego nau­czać będziemy” i t. p.

Źródło: Gleic Alojzy Krzysztof, 1936, Glossarjusz okultyzmu z przedmową Józefa Świtkowskiego, Kraków, Bibljoteka „Lotosu” nr 3, s. 40.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.  

Słowa kluczowe: Glossarjusz okultyzmu, Gleic