Lamaizm, system religijny w Tybecie i Himalajach, mający swe źródło w buddyzmie. Założony w VII wieku po Chr., a ostatecznie zreformowany w XIV w. przez Tsongkhapę. Piąty z następców Tsongkhapy przybrał tytuł Dalaj-Lamy (p). Ogniskami l. są klasztory w Tybecie i Mongolji. Od pierwotnej religji Buddhy różni się l. z powodu wpływu szamanizmu i sziwaizmu, oraz silnie rozwiniętego kultu bożków i demonów, jakoteż zamawiania duchów. Wyznawcy posługują się przeróżnemi magicznemi formułami i młynkami modlitewnemi. Poza Tybetem i Mongolją, lamaizm rozpowszechniony jest między: Kirgizami, Kałmukami i Burjatami w Rosji Azjatyckiej, częściowo w Nepalu i Chinach, oraz w Mandżurji.

Źródło: Słowniczek wiedzy duchowej, oprac. A. Espero, [w:] „Hejnał. Miesięcznik poświęcony wiedzy duchowej” 1935, R. 7, Z. 2, s. 62.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.

Słowa kluczowe: „Hejnał”, A. Espero, Słowniczek wiedzy duchowej,  buddyzm