Kontemplacja (łac. contemplor = oglądam), to stan duchowy, będący przeciwieństwem stanu aktywnego., czynnego; cechuje go bierność i całkowite oddanie się przedmiotowi, będącemu treścią kontemplacji. W estetyce ogranicza się do czystej obserwacji; odgrywa doniosłą rolę w estetyce Kanta i Schopenhauera. W literaturze religijnej oznacza często mistyczne zagłębienie się w rozpamiętywaniu zagadnień religijnych. Pojęcie k. czyli zatapianie się duchowe odgrywa ważną rolę w okultyzmie.

Źródło: Słowniczek wiedzy duchowej, oprac. A. Espero, [w:] „Hejnał. Miesięcznik poświęcony wiedzy duchowej” 1934, R. 6, Z. 11, s. 347.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.

Słowa kluczowe: „Hejnał”, A. Espero, Słowniczek wiedzy duchowej