Kenotycy i kryptycy, gr.) w XVII w. przedstawiciele dwóch teoryj protestankich. Kenotycy (kenosis, ekenose, znaczy „wyniszczył samego siebie”) głosili, że Chrystus posiadał przymioty boskie (wszechmoc i wszechwiedzę), ale przez wcielenie odłożył niejako te przymioty i nie był świadom swego bóstwa, aż po zmartwychwstaniu.

Kryptycy (krypsis, znaczy ukrywać) twierdzili, że Chrystus swoje cechy boskie ukrywał (używał tych przymiotów skrycie).

Źródło: Słowniczek wiedzy duchowej, oprac. A. Espero, [w:] „Hejnał. Miesięcznik poświęcony wiedzy duchowej” 1934, R. 6, Z. 10, s. 316.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.

Słowa kluczowe: „Hejnał”, A. Espero, Słowniczek wiedzy duchowej